1 oktober - 17 januari 2010
Tate Modern, Londen
Met veel bombarie, hoge toegangsprijzen en schreeuwerige neon-affiches kondigde Tate Modern haar expositie Pop Life aan. Art in a material world is het onderschrift. Good business is the best art, zei Andy Warhol al, en die uitspraak blijkt meer dan waar bij veel kunstenaars waarvan werk in deze tentoonstelling zit. Naast klassieke Pop kunstenaars als Warhol en Koons is er ook werk te zien van 'nieuwe pop-art' zoals Takashi Murakami en Damien Hirst. De tentoonstelling is heftig en materiaal aangekleed, veel Warhol behang, lachende bloemetjes van Murakami en schreeuwerige muziek. Veel bling-bling binnen Pop Life, dat moge duidelijk zijn. Een kalfje met gouden hoefjes van Damien Hirst staat in een gouden schrijn gevuld met formaldehyde. De manga-figuurtjes van Murakami zijn zo fel van kleur dat ze bijna pijn aan de ogen doen. Opvallend is ook dat een aantal zalen van de tentoonstelling bestempeld zijn als '18 +' omdat ze shockerende en seksueel getinte beelden zouden bevatten. Seksueel getint is een keurige Britse uitdrukking van Tate Modern. In een zaal met werk van Jeff Koons uit de serie Made in Heaven vliegen de harde pornobeelden je om de oren. Ook de video waarin Andrea Fraser tegen betaling naar bed gaat met een rijke kunstverzamelaar is niet voor minderjarige ogen geschikt.
Naast dat het leuk is om de nieuwe en oude garde van de Pop Art eens bij elkaar te zien is het jammer dat de materiele en glitter en glamour kant van de kunstwerken zo wordt benadrukt. We zouden bijna vergeten dat veel van deze kunstenaars juist kritisch probeerden te reflecteren op die 'material world'.
No comments:
Post a Comment