The Hoerengracht - Amsterdams Historisch Museum

Afgelopen donderdag opende onder het genot van oesters, chocolade aardbeien en veel luidruchtige gasten de tentoonstelling The Hoerengracht in het Amsterdams Historisch Museum. Het project, dat vooral draait om een enorm kunstwerk van Ed en Nancy Kienholz, was hiervoor nog te zien in de National Gallery in Londen. De tentoonstelling reist de wereld rond, maar waar zou een project over de Wallen beter passen dan in Amsterdam? Voor het Amsterdams Historisch is het bovendien een prachtige kans om geschiedenis van de stad te koppelen aan hedendaagse kunst.
The Hoerengracht is een enorme installatie, die de visie van Ed en Nancy Kienholz op de Amsterdamse Wallen weergeeft. De hoeren zijn een soort barbiepoppen, realistisch want letterlijke afgietsels van meisjes, met een glazen kast over hun hoofd. Inclusief drogende was, rode lampen, fietsen en amsterdammertjes. Voor ons als Nederlander doet het niet erg shockerend aan. Tien minuten lopen verderop kun je het immers in het echt zien. In andere wereldsteden, waar men niet zo gewend is aan de legale prostitutie, zal dat misschien wel anders zijn.
In de tentoonstelling zijn nog een aantal andere interessante werken te zien, alhoewel dit enigszins een allegaartje is van kunstwerken die over hoeren gaan. De video van Marina Abramovic, die voor twee uur van plek wisselt met een hoer, is een interessante toevoeging. Het indrukwekkendste videowerk is dat van Marieken Verheyen, die zelf een avond achter het raam ging zetten en met een verborgen camera de mensen filmde die langsliepen. Voor het videoscherm staat een barkruk opgesteld, waar je als bezoeker op kunt zitten. Kijkend naar het scherm zie je mannen staren, lachen, vragend kijken hoeveel geld je wilt. Confronterend is dat zeker!
The Hoerengracht is een belangrijke expositie over de in Amsterdam zo vanzelfsprekende aanwezigheid van de Wallen. Shockeren doet het de nuchtere Hollanders niet, maar het laat ons wel weer eens goed nadenken over wat wij als Nederlanders eigenlijk vinden van de legale prostitutie in ons land.

Maria Roosen - Blow

Maria Roosen - Blow
Galerie Fons Welters
13 maart - 24 april 2010

Afgelopen zaterdag opende bij Fons Welters een nieuwe solotentoonstelling van Maria Roosen. We kennen Roosen allemaal van haar bijzondere glaswerken, gehaakte zonnebloemen en kleurrijke aquarellen in tentoonstellingen in onder andere Stedelijk Museum Schiedam en Singer Laren.
Het glaswerk van Maria Roosen is adembenemend. Als slappe vormen of losse ledematen hangen de glazen bellen gedrapeerd over boomstammen en takken. Voor een aantal nieuwe werken heeft ze het glas letterlijk om de boom heen geblazen. De glazen bel is zo op een tak gezakt: je kan deze procedure herkennen doordat de takken van de boomstammen zijn zwartgeblakerd van het gloeiend hete glas.
Het glas gaat zo een samenwerking aan met de bomen, er onstaat hierdoor een heel natuurlijke situatie. Vreemd zijn de glazen vormen soms ook: wanneer ze in een bruinrode kleur slapjes op een boomstronk hangen roepen ze een onwerkelijke vergelijking op met menselijke organen. Alsof de glazen vorm vol donkere aderen elk moment kan gaan kloppen als een hart!
Ook de aquarellen zitten vol leven: het lijkt alsof Maria Roosen de sterk verdunde verf zo op het papier heeft doen onstaan, alsof ze glas blaast door de verf heen.
De metaforen zijn heel prikkelend in het werk. De natuurlijke materialen gaan een relatie aan met het menselijke. Door het glasblazen ontstaat iets bijzonders: ze blaast leven in haar werk.

Nog te zien: laatste week Hidenori Mitsue bij VOUS ETES ICI

Op 19 februari opende bij VOUS ETES ICI een solotentoonstelling van Hidenori Mitsue (1969). Het is de eerste keer dat de Japanse schilder een samenwerking aangaat met VOUS ETES ICI.

Onder de indruk van de vitaliteit van de Europese schilderkunst besloot Mitsue in 2005 naar Nederland te komen om een kunstopleiding te volgen. In 2007 studeerde hij af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Dit jaar heeft hij de DAI, de Master-opleiding aan de AKI in Enschede, afgerond.

De schilderijen van Hidenori tonen een groot vertrouwen in de schilderkunst. In het werk worden abstractie en figuratie tegen elkaar uitgespeeld. Vaak is er sprake van een herkenbaar object dat is omgeven met vervreemdende kleuren en situaties. Alledaagse beelden van dieren, mensen of de natuur worden in een nieuw daglicht geplaatst. De schilderijen ontstaan telkens vanuit een specifieke materialisatie: besneeuwde bergtoppen uit pasteuze olieverf en dynamische lichtstralen uit fluorescerende spuitlak. Zo worden herkenbare en onherkenbare elementen gecombineerd en ontstaan er nieuwe schilderkunstige situaties. De sprookjesachtige taferelen houden de blik van de toeschouwer vast.

In de schilderijen van Hidenori Mitsue schemert duidelijk zijn Japanse achtergrond door: traditionele onderwerpen als besneeuwde bergtoppen en bloesemtakken gaan hand in hand met moderne beelden van dure auto’s en huizen. De kracht van zijn werk ligt echter niet in zijn gemengde culturele achtergrond, maar in zijn schilderkunstige interpretatie van de wereld om zich heen. Hij heeft geen vastomlijnd procedé maar brengt steeds op een nieuwe manier zijn verhalen in beeld. Hidenori Mitsue schept met zijn werk moderne mythen.

De tentoonstelling wordt samengesteld door Lieven Hendriks, die als kunstenaar vertegenwoordigd wordt door VOUS ETES ICI, maar ook voormalig docent van Hidenori Mitsue is op de HKU. Lieven Hendriks heeft in de selectie zowel ouder als recent werk opgenomen. De tentoonstelling is gericht op de veelzijdigheid en de verschillende schilderkunstige benaderingen die het werk van Mitsue kenmerken.

Kunsthal KAdE: Charlie Roberts

Sinds drie weken loop ik stage bij Kunsthal KAdE in Amersfoort. De kunsthal bestaat nog niet zo lang, heeft geen collectie, dus heeft veel vrijheid om allerlei leuke tentoonstellingen te maken. Zo zagen we eerder al de openingsexpositie Wonderland - Through the looking glass (met de fantastische muurschildering van Paul Morrison)en het gedurfde Van Lieshout Van Lieshout Van Lieshout Van Lieshout & Van Lieshout (waar ik al een tijd geleden over schreef). Afgelopen vrijdag opende een grote solotentoonstelling van Charlie Roberts. Ik ken Charlie nu een jaar via mijn werk bij VOUS ETES ICI, en het is fantastisch dat hij in KAdE zo'n groot podium heeft gekregen.


Charlie is Amerikaans, maar werkt en woont in Noorwegen, net buiten Oslo. Door die keus is hij in staat om de Amerikaanse cultuur, die een grote rol speelt in zijn werk, vanaf een afstand bekijken.

Voor de tentoonstelling in Amersfoort werd vrijwel al het werk uit Nederlandse privé-en bedrijfscollecties gebruikleend. Daarnaast is Charlie een paar weken keihard aan het werk geweest om nieuw werk te maken, waaronder twee sculpturen en een installatie. In totaal zijn er dan ook zo'n 80 werken te zien in de tentoonstelling.

Eerst wat over het werk van Charlie Roberts: zowel zijn fijne werk op papier als zijn grove sculpturen bruisen van kleur en leven. De werken op papier zijn vaak verzamelingen van muzikanten, acteurs of citaten uit de kunstgeschiedenis. Hoe los zijn manier van werken ook lijkt, de details zijn ongelooflijk. Neem bijvoorbeeld het werk Picasso's Tomb, een enorm schilderij van een soort kathedraal die is opgedragen aan Picasso. In het gebouw bevinden zich zo'n honderd werken van Picasso, allemaal in miniatuur nageschilderd, maar zo te herkennen. Ook zijn er een aantal 'stories' te zien, werken die opgebouwd zijn uit kleine plaatjes en als een stripverhaal functioneren.
Als je wilt kun je uren kijken.

De grote, uit boomstammen gehakte sculpturen vullen de grote ruimte op de eerste verdieping. Voor het grootste deel zijn ze afkomstig uit de Sonsbeek tentoonstelling in 2008, waar Charlie een installatie maakte in het bos. De beschilderde beelden bewaken als totempalen het podium waar hij tijdens de opening optrad met zijn band Krapp Kapp. Muziek is een rode draad in zijn werk: zo zijn rond de installatie werken te zien die fantasierijke verhalen vertellen over het onstaan van Krapp Kapp.

Het enthousiasme voor het werk van Charlie Roberts is groot in Nederland: zowel voor oud als jong, kunstliefhebber of leek. Zijn werk is nooit oppervlakkig, maar toch voor iedereen te begrijpen. Een universele beeldtaal!