Tuesday 9 February 2010

Carsten Holler - Divided Divided


Wie de aankondigingen van Boijmans van Beuningen een beetje volgt kon er niet om heen: een grote tentoonstelling van Carsten Holler zou site specific in het museum worden geinstalleerd. We wisten al, dat er een heuse hotelkamer in het museum zou komen, waar je tegen een fors bedrag een nachtje zou kunnen doorbrengen.
Wie het werk van Carsten Holler een beetje kent zal veel goeds verwachten van deze tentoonstelling. Eerder al plaatste Holler enorme glijbanen in Tate Modern, en ook caroussels en kanaries komen met enige regelmaat terug.
De verwachtingen waren dus hooggespannen.
In Divided Divided is alles aan de hand van een soort wiskundige formule opgedeelt. Doel is om de zintuiglijke ervaring te ontregelen en uit te dagen. Zo zijn de bekende mega paddestoelen van Holler ook van de partij: maar dit keer is elk kwart van de paddestoel van een andere zwammensoort. Het schijnt ook dat de zaal waar deze in staan, die enorme balzaal van Boijmans van 1500 vierkante meter, is opgedeelt volgens een bepaald systeem, alhoewel je dat ter plekke niet echt doorhebt. Het overheersende gevoel is eerder: had Carsten Holler niet wat meer paddestoelen kunnen maken om die ruimte te vullen? Het geheel doet wat leeg aan. De zingende kanaries in 7 vogelkooien vormen misschien wel het mooiste werk. Naast twee video's, een soort spiraal waar je in kunt lopen, en de roterende hotelkamer is er niet veel werk te zien. En de zintuigen ontregelen doet het al helemaal niet echt. Divided Divided is een mooie tentoonstelling, maar mist het verwachte spectakelstuk.
Op de opening heeft Sjarel Ex er ook al niet veel over mee te delen. Zijn toespraak van zo'n twee minuten, waarin hij 4 tentoonstellingen opent, eindigt met de aankodiging dat er in de hal van het museum onder een discobal gedanst kan worden op afrikaanse beats. En dan komt de catering al met de sushi aangelopen.

Art Rotterdam 2010

Mijn hoogtepunten voor Art Rotterdam 2010:

Nik Christensen bij Galerie Gabriel Rolt
Grote zwart/wit schilderijen op grof papier. Een soort mega aquarellen, eigenlijk, met lugubere beelden van zwarte kraaien die in varkens veranderen. Verrassend en intrigerend werk.

Karen Sargsyan bij Juliette Jongma
De papieren sculpturen zijn een graag geziene gast op beurzen en tentoonstellingen, maar in de groepspresentatie van Juliette Jongma valt op dat ook kleine werken goed tot zijn recht komen

Lotte van Lieshout bij Livingstone / Willy Schoots
Minder bekendere Van Lieshout maakt sprookjesachtige schilderijen in vreemde kleuren die haar tot een soort vrouwelijke, minder aggresieve Daniel Richter maken.

Sylvie Zijlmans en Jurriaan Molenaar bij Tanya Rumpff
Sylvie Zijlmans steekt met kop en schouders uit boven de doorgaans zeer matige fotowerken die te zien zijn op de Art Rotterdam dit jaar; want heeft namelijk wel inhoud.
Verder waren er mooie, wat kleinere, verstilde werken van Jurriaan Molenaar te zien.

Harmen Brethouwer bij Hidde van Seggelen
Gekke puntige kegels van sjieke keramiek van Harmen Brethouwer blijven boeien.

Maartje Korstanje bij Upstream Gallery
Enorme kartonachtige sculpturen die met grote tentakels om zich heen grijpen. Je moet het maar durven te brengen op een beurs.

Jan Maarten Voskuil bij Galerie Rob de Vries
Vorig jaar op de Art Amsterdam ook al solo; Rob de Vries herhaalt zijn truukje, maar het werk blijft erg mooi, én erg goed verkopen

Paulien Oltheten bij Fons Welters
Vreemd werk dat eigenlijk niet zo geschikt is om te laten zien op een beurs, maar wat daardoor des te meer een verademing is

Christof Mascher bij VOUS ETES ICI
Niet helemaal objectief, omdat ik bij VOUS ETES ICI werk, maar Christof Mascher is met zijn 31 jaar een groot schildertalent waar we hopelijk nog veel van gaan horen.