Wie de aankondigingen van Boijmans van Beuningen een beetje volgt kon er niet om heen: een grote tentoonstelling van Carsten Holler zou site specific in het museum worden geinstalleerd. We wisten al, dat er een heuse hotelkamer in het museum zou komen, waar je tegen een fors bedrag een nachtje zou kunnen doorbrengen.
Wie het werk van Carsten Holler een beetje kent zal veel goeds verwachten van deze tentoonstelling. Eerder al plaatste Holler enorme glijbanen in Tate Modern, en ook caroussels en kanaries komen met enige regelmaat terug.
De verwachtingen waren dus hooggespannen.
In Divided Divided is alles aan de hand van een soort wiskundige formule opgedeelt. Doel is om de zintuiglijke ervaring te ontregelen en uit te dagen. Zo zijn de bekende mega paddestoelen van Holler ook van de partij: maar dit keer is elk kwart van de paddestoel van een andere zwammensoort. Het schijnt ook dat de zaal waar deze in staan, die enorme balzaal van Boijmans van 1500 vierkante meter, is opgedeelt volgens een bepaald systeem, alhoewel je dat ter plekke niet echt doorhebt. Het overheersende gevoel is eerder: had Carsten Holler niet wat meer paddestoelen kunnen maken om die ruimte te vullen? Het geheel doet wat leeg aan. De zingende kanaries in 7 vogelkooien vormen misschien wel het mooiste werk. Naast twee video's, een soort spiraal waar je in kunt lopen, en de roterende hotelkamer is er niet veel werk te zien. En de zintuigen ontregelen doet het al helemaal niet echt. Divided Divided is een mooie tentoonstelling, maar mist het verwachte spectakelstuk.
Op de opening heeft Sjarel Ex er ook al niet veel over mee te delen. Zijn toespraak van zo'n twee minuten, waarin hij 4 tentoonstellingen opent, eindigt met de aankodiging dat er in de hal van het museum onder een discobal gedanst kan worden op afrikaanse beats. En dan komt de catering al met de sushi aangelopen.
No comments:
Post a Comment